Psycholog społeczny Michael Argyle i Monika Henderson wyłonili sześć – niezależnych od kultury – wspólnych dla przyjaźni cech, tzw. niezmienników.
1. Dobrowolne wsparcie w potrzebie
Gdy dzieje nam się bieda, naturalną reakcją przyjaciela jest pomoc. „Często wystarczy tylko świadomość, że możemy na niego liczyć” – zaznacza dr Jarosław Kulbat.
2. Wzajemne zaufanie
Przyjaciele są wobec siebie na tyle otwarci, że powierzają sobie tajemnice, wierząc, że ta druga strona nie wyjawi ich innym. To szczególnie ważne w przyjaźniach okresu dorastania, kiedy utrzymanie sekretu jest ważnym sprawdzianem na przyjaciela bądź przyjaciółkę.
3. Werbalne i niewerbalne okazywanie wsparcia
Niekoniecznie w sytuacji zagrożenia czy kłopotów, tylko na co dzień. Mówienie (również pisanie – patrz Mrożek i Lem) rzeczy, które przyjaciela wzmacniają, podnoszą na duchu. Ale też uśmiech, dotyk, w tym głaskanie czy trzymanie się za ręce. W krajach arabskich czy w Indiach widok dwóch trzymających się za ręce mężczyzn jest na porządku dziennym i wcale nie oznacza gejowskiej pary, ale właśnie przyjaciół. W naszym kręgu kulturowym faceci ograniczają się do poklepywania po plecach.
4. Satysfakcjonujące dla obu stron komunikowanie się
„Z przyjacielem rozmawiamy bez skrępowania, bez owijania w bawełnę, bez zasłon dymnych, nie bojąc się jego ocen” – opisuje dr Kulbat.
5. Obrona interesów przyjaciela pod jego nieobecność.
Nawet jeśli przyjaciel nie ma szansy dowiedzieć się o naszym bohaterskim zachowaniu. Na przykład nie pozwalamy za jego plecami mówić o nim źle.
6. Dzielenie się z przyjacielem swoim szczęściem i sukcesami
I cieszenie się z jego sukcesów, jakby i nas dotyczyły. Uwaga! Sytuacja komplikuje się, gdy sukces dotyczy dziedziny, na której i nam zależy, w której i my chcemy się wykazać. Wtedy mogą się pojawić mieszane uczucia. Warto zadbać, by negatywne emocje nie przeważyły.